Wydarzenia, strona 9

Wycieczka

W dniu 11.11.2022 byłam na Osiedlu Przyjaźń. Jest to osiedle położone w dzielnicy Bemowo,   położone między ulicami: Górczewską, Powstańców Śląskich, Jana Olbrachta oraz linią kolejową. Tereny dawnej wsi Jelonki, na którym znajduje się osiedle, zostały przyłączone do Warszawy w 1951.

Na osiedlu wzniesiono dwa rodzaje drewnianych domków: pawilony hotelowe dla robotników i domki jednorodzinne dla kadry technicznej. Zostały one przywiezione do Warszawy w gotowych elementach i złożone na miejscu. Malowano je w dwóch wariantach kolorystycznych: niebiesko-białym i niebiesko-czerwonym. Pawilony przypominały staropolskie dworki. Według niektórych źródeł część z nich przywieziono z jenieckiego Stalagu I B „Hohenstein” koło Olsztynka. Na terenie osiedla powstały także m.in. kino, stołówka, klub, łaźnia, przychodnia lekarska, kotłownia oraz dwa boiska sportowe. Posadzono 4 tys. drzew i 40 tys. krzewów oraz zbudowano 8 km wewnętrznych dróg i ulicy. Osiedle było ogrodzone. W celu odprowadzania z niego ścieków w 1952 oddano do użytku Stację Pomp Kanałowych „Jelonki.

Polecam odwiedzić każdemu to miejsce. Możemy tam pospacerować wśród zieleni, odpocząć, zrelaksować się.

Dom z Grafitu na Warszawskich Włochach

 W dniu 6.11.2022 odwiedziłam warszawskie Włochy  aby zobaczyć nietypowy dom- Dom  z Grafitu.  Otoczony jest bujną zielenią, a z lotu ptaka wygląda jak wielki barbarzyńca.

Dom z Grafitu to prawdziwy unikat na terenie Miasta Ogrodu Włochy. Dlaczego ten zaprojektowany z klasztorną ascezą budynek nazywany jest przez twórców "barbarzyńcą"? - Bo jako jedyny na całej ulicy Płomyka, a pewnie i na całym obszarze Starych Włoch nie chce dopasować się do towarzystwa. Dom stoi w pięknej lokalizacji, na brzegu Parku ze Stawami Cietrzewia.  Budynek stoi na wymagającej działce, która ma jedynie 16 metrów szerokości.

Polecam każdemu zobaczyć ten dom. Wyróżnia się on z daleka. Możemy pospacerować po tej dzielnicy, odpocząć, relaksować się bez tłumów.

Świdermajer Otwocki

W dniu 22.10.2022 odwiedziłam Otwock, miasto położone 27 km od Warszawy aby zobaczyć  jedyne w swoim rodzaju budowle drewniane- Świdermajer.  Możemy tam dojechać własnym transportem albo komunikacją miejską z Warszawy.

Jest to styl nadwiślański, ta  nazwa, która przylgnęła do charakterystycznych drewnianych budynków powstających przede wszystkim na przełomie XIX i XX w. na tzw. linii otwockiej pod Warszawą. Stanowi ona połączenie modnego wówczas mieszczańskiego stylu biedermeier z nazwą rzeki Świder, a użył jej po raz pierwszy Konstanty Ildefons Gałczyński w wierszu „Wycieczka do Świdra”, pisząc: Te wille, jak wójt podaje, są w stylu „świdermajer”.                                                                                                                                                                                                                                                                                           Nie każdy drewniany budynek, który możemy spotkać w tej miejscowości  możemy zaliczyć do tego stylu. Aby tak było musi on mieć charakterystyczne cechy takie jak:

·       Musi to być budynek drewniany, parterowy, piętrowy lub dwupiętrowy.

·       Budowla taka musi posiadać ryzality (wysunięty poza lico ściany element konstrukcyjny, który tworzy jednolitą całość z budynkiem).

·       Przy budynku musi być ozdobny taras lub balkon.

·       Pod dachem widnieją jakby koronkowe fryzy, a na fasadach – geometryczne ornamenty.

·       Okna wyposażone są w drewniane okiennice, nierzadko malowane na kolor niebieski.

·       Budynek powinien być zbudowany z drewna sosnowego, rzadziej dębowego.  Jeśli już to tylko jako podwaliny.

·       Ściany były szalowane, zarówno z zewnątrz, jak i od wewnątrz.

·       Podłogi oraz stropy również wykonywano z drewna.

·       Dachy wyróżniały się konstrukcją dwuspadową, a pokrywano je dachówką lub blachą.

Szacuje się, że pod koniec lat 80. XIX wieku nad Świdrem powstało ok. 50 willi, zaś tuż przed II Wojną Światową w samym Otwocku znajdowało się ok. 500 budynków w stylu świdermajer. Dodając te zlokalizowane na tzw. linii otwockiej czyli m.in. w Świdrze, Międzylesiu, Aninie, Radości, Falenicy, czy Miedzeszynie, można śmiało powiedzieć, że była to liczba kilku tysięcy. Wówczas budowano tak nie tylko domy letniskowe, pensjonaty czy sanatoria, ale również domy mieszkalne, a nawet budynki użyteczności publicznej, jak szpitale czy szkoły.

Niestety po willach zaprojektowanych i wybudowanych w Brzegach przez Andriollego nic już nie pozostało. Jednak do dzisiaj na linii otwockiej zachowało się ok. 500 obiektów w stylu świdermajer, w tym ok. 400 w samym Otwocku. 150 z nich uznano jako zabytki i objęto opieką konserwatorską. Mimo tego wiele budynków stoi opuszczonych, przez co niszczeje, ponieważ drewniane konstrukcje nie zostały w żaden sposób zabezpieczone. Nierzadko też słyszymy w mediach, że któryś ze świdermajerów został strawiony przez pożar.

Polecam każdemu zobaczyć te unikatowe budynki, przy okazji  możemy pospacerować po Otwocku, wypocząć, zrelaksować się.

Ogród Dolina Szwajcarska

W dniu 13.09.2022 odwiedziłam  Ogród Dolina Szwajcarska, który znajduje się przy ulicy Chopina 10  w Warszawie.

Ogród ten znajduje się w pobliżu Łazienek Królewskich oraz Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Jest  to bardzo urokliwy zakątek w sercu stolicy.  Przed laty zajmował on większą część niż obecnie.  Kilka lat temu został on wyremontowany. Pojawiły się nowe nasadzenia: drzewa, krzewy i kwiaty. Rosną tam klony, wiązy, kasztanowce i lipy.

 Polecam odwiedzić  to miejsce. Można tam odpocząć, zrelaksować się. Nie jest on tak popularny  jak Wilanów, czy Łazienki Królewskie dzięki temu możemy w spokoju spacerować, odpocząć  bez obaw  że ktoś będzie nas poganiał.

Pracownia mistrza piór wiecznych 

W dniu 13.09.2022 odwiedziłam pracownię mistrza piór wiecznych przy ulicy ogrodowej 51 w Warszawie.

Jest jedno z niewielu takich miejsc  w Polsce.  Pan Maciej Wardecki  zajmuje się tym od pond 36 lat. Po śmierci swojego  wuja, przejął zakład, postanowił dokończyć pracę krewnego  i oddać pióra klientom.  Przez pewien czas łączył naprawę piór z pracą na etacie  w państwowej  firmie.

Po kilku miesiącach postawił całkowicie zająć się naprawą piór. Okazało się że to była bardzo dobra decyzja. W tym momencie  rzemieślnik ma bardzo dużo pracy i narzeka na brak czasu.

Polecam odwiedzić to miejsce, poznać niezwykłego człowieka.